Το να ταξιδεύει κάποιος του επιτρέπει να αποκτά μια καλύτερη συγκριτική εικόνα των ζητημάτων που τον αποσχολούν αλλά και μια καλή ευκαιρία να δει τι θα μπορούσε να αλλάξει γυρίζοντας πίσω στη χώρα του. Έτσι λοιπόν όταν ένας φιλόζωος ταξιδεύει σε αναπτυγμένες χώρες της Δύσης καταλαβαίνει πόσο πίσω είμαστε στην Ελλάδα με τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων και πόσα πολλά μπορούμε να μάθουμε για να μην υπάρχουν ζώα στο δρόμο που υποφέρουν. 

Αυτή τη φορά όμως ταξιδέψαμε στην Ινδία σε μια χώρα δηλαδή στην οποία υπάρχει τόσο μεγάλη ανέχεια που η συζήτηση για τα αδέσποτα ζώα είναι κάτι παραπάνω από πολυτέλεια. Και αισθανθήκαμε για πρώτη φορά μια απέραντη απελπισία όμοια και μεγαλύτερη με αυτή που ζούμε στην Ελλάδα καταλαβαίνοντας καλύτερα όλους αυτούς που επισκέπτονται τη χώρα μας και απελπίζονται όταν αντικρύζουν αντίστοιχες εικόνες.

Στην Ινδία ελάχιστοι έχουν σκύλους ως κατοικίδια. Από αυτούς τους λίγους σχεδόν όλοι έχουν αγοράσει ράτσες με περισσότερο δημοφιλή αυτή των Λαμπραντόρ. 

Υπολογίζεται ότι στην Ινδία υπάρχουν περισσότερα από 300.000.000  εκατομμύρια αδέσποτα ζώα στον δρόμο με μέσο όρο ζωής τον 1,5 χρόνο. Τα περιστατικά κακοποίησης συγκριτικά με τον πληθυσμό δεν είναι μεγάλα, οι Ινδοί αδιαφορούν πλήρως για την ύπαρξη των ζώων στο δρόμο και οι σκύλοι δείχνουν να έχουν προσαρμοστεί πλήρως σε αυτό το πολύ ιδιαίτερο περιβάλλον. Δεν απασχολεί κανέναν η τύχη τους γιατί τα προβλήματα που υπάρχουν στην κοινωνία είναι για την πλειοψηφία τόσο σοβαρότερα που οποιαδήποτε συζήτηση περί ζώων φαντάζει ουτοπική πολυτέλεια. 

Ο λόγος που δημοσιεύουμε αυτό το άρθρο είναι για να παρατηρήσετε τις εικόνες και να σκεφτείτε πόσο πολύ μοιάζουν με τις δικές μας. Και να σκεφτείτε ότι εμείς είμαστε σε θέση να κάνουμε πολλά περισσότερα και να τα καταφέρουμε να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα. Για να σκεφτείτε ότι το ζήτημα των αδέσποτων ζώων είναι ένα από αυτά που αφορούν όλους μας και με πολύ απλούς τρόπους ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει στην επίλυση του. 

Σκύλος κοιμάται έξω από μουσείο στο Νέο Δελχί

Έξω από μεγάλο εμπορικό κέντρο στο Νέο Δελχί προσπαθεί να βρει αποφάγια από πλανώδιους πωλητές 

Κουτάβια παρατημένα μέσα σε παζάρια και ιστορικά μνημεία

Στους δρόμους του Νέου Δελχί 

Και φυσικά δεν υπήρχαν μόνο σκύλοι αλλά αγελάδες, γάτες, μαιμούδες και κατσίκες που κυκλοφορούσαν κανονικά στους δρόμους πλήρως μαθημένα στη βουή και τους ρυθμούς της πόλης

Σε μια χώρα όπως η Ινδία η αντίληψη ότι όλα τα πλάσματα είναι κομμάτια ενός ανώτερου όλου κυριαρχεί και καθένας οφείλει να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να ζήσει. Αυτές οι εικόνες είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκλείψουν εκεί.

Στην Ελλάδα η αντίληψη ότι τα ζώα είναι κάτι πολύ κατώτερο και υποδεέστερο του ανθρώπου κυριαρχεί αλλά νιώθουμε πια ότι με πολλή προσπάθεια περισσότερο από κάθε άλλη φορά αρχίζει να αλλάζει. Είναι στο χέρι μας αυτές οι εικόνες να γίνουν στη δική μας κοινωνία παρελθόν. Και αυτό θα έπρεπε να μας κάνει να προσπαθούμε περισσότερο. 

Η ομάδα του Dogs' Voice