Μεγαλώνουν και μαζί τους μεγαλώνουμε και εμείς. Με άλλους ρυθμούς με άλλον τρόπο. Τα μικρά μας κουτάβια γίνονται μέσα σε λίγα χρόνια οι σκύλοι που στο βλέμμα τους έχουμε μάθει να βλέπουμε αλλιώς τον κόσμο. Μεγαλώνουν και μας χρειάζονται ακόμα περισσότερο. Μας θυμίζουν τους ανθρώπους της παιδικής μας ηλικίας που παρότι οι δυνάμεις τους τους εγκατέλειπαν η διάθεση τους να είναι δίπλα μας ήταν πάντα ισχυρότερη. 

Το να φροντίζεις έναν ηλικιωμένο σκύλο είναι ένα σπουδαίο μάθημα. Είναι το πρώτο βήμα προς τη συμφιλίωση με την ιδέα ότι ο σκύλος μας δεν θα είναι δίπλα μας για πάντα. Η πιο δύσκολη αλήθεια που έχουμε να διαχειριστούμε στην κοινή μας ζωή μαζί τους. Τα προβλήματα υγείας που εμφανίζονται απαιτούν το χρόνο μας και την κατανόηση μας. Το βλέμμα τους έχει αλλάξει. Μας ευχαριστούν σε κάθε τους αναπνοή γιατί ξέρουν. Χαιρόμαστε με πολύ μικρά πράγματα. Ότι έπαιξαν περισσότερο μια μέρα, ότι κατάφεραν να δουν λίγο καλύτερα να ακούσουν λίγο περισσότερα. Γιορτάζουμε την κάθε χρονιά μαζί τους διαφορετικά. 14, 15, 16 χρόνια. Κάθε μέρα παραπάνω είναι λόγος γιορτής. 

Και εκείνα έχουν πάντα τον τρόπο τους να μην μας στεναχωρούν ό,τι και αν τους συμβαίνει. 

Όσο οι σκύλοι μας μεγαλώνουν μας χρειάζονται περισσότερο. Θα κάνουν πράγματα που δεν έκαναν μικρότεροι και οφείλουμε να κατανοήσουμε, να μην γκρινιάζουμε, να μην τους μαλώνουμε. Δεν θα κάνουν πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα ότι θα είναι έτσι πάντα. Δεν είναι λόγος να τους εγκαταλείψουμε ή να τους λυπόμαστε. Είναι η σχέση μας που αναπροσδιορίζεται και που μας ετοιμάζει να αλλάξουμε. Είναι η στιγμή που χρειάζονται όλη μας την αγάπη στο δεκαπλάσιο.

Το άρθρο αυτό το αφιερώνουμε στην οικογένεια του Fredy που μέχρι και την τελευταία στιγμή ένιωθε ευγνώμων που τον είχε δίπλα της και έκανε τα πάντα για να το πανηγυρίζει κάθε μέρα.