Ζούμε σε μια εποχή που έχουμε ήδη δικά μας βιώματα για το τι σημαίνει να πληρώνει μια γενιά το κόστος των επιλογών των προηγούμενων. Σε μια εποχή όπου οι επιστήμονες καθημερινά μας προειδοποιούν ότι η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και πρέπει όλοι να εγκαταλείψουμε τις κακές μας συνήθειες αν δεν θέλουμε σε λίγες δεκαετίες να δούμε κλιματικούς πρόσφυγες και ολόκληρες πόλεις να εξαφανίζονται. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι η βιομηχανία κρέατος και γάλακτος. Σε μια εποχή που έχει αποδειχθεί επιστημονικά και μάλιστα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ότι δεν χρειαζόμαστε το ζωικό κρέας για να είμαστε υγιείς, το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει, και πώς τα εκατομμύρια ζώα που εκτρέφονται και υποφέρουν για να γίνουν το κρέας μας όχι μόνο δεν έχουν κανένα λόγο να υποφέρουν τόσο αλλά σε λίγα χρόνια από τη βιομηχανία κρέατος και γάλακτος και τις επιπτώσεις της θα υποφέρει ολόκληρη η ανθρωπότητα.

Και ναι με τη λογική όλα αυτά για κάποια δευτερόλεπτα χωράνε στο μυαλό μας. Πόσο μας αλλάζουν όμως; Πόσο κοντά στον σκύλο και τη γάτα μας μπορούμε να έρθουμε για να καταλάβουμε το πόσο μακριά βρισκόμαστε από το να σεβόμαστε και να προστατεύουμε όλα τα ζώα; Συναισθανόμενα όντα που έχουν συναισθήματα όπως εμείς, όπως ένα μικρό παιδί που δεν ξέρει ακόμα να μιλάει. Που νιώθουν πόνο, φόβο, αγωνία, ευτυχία και που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τα βασανίζει και να τα μεταχειρίζεται ως πράγματα.