Η ζωή με ένα σκύλο είναι γεμάτη μαθήματα. Όταν υιοθέτησα τον σκύλο μου φοβόταν ακόμα και εμένα, περίμενε να κοιμηθούμε όλοι στο σπίτι για να φάει και με περίμενε στο μαξιλάρι του όσο έλειπα στη δουλειά ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι θα μείνει ακίνητος 10 ολόκληρες ώρες. 

Αυτή η φάση κράτησε ευτυχώς, για τον ίδιο, πολύ λίγο. Με αγάπη και σωστή φροντίδα σύντομα μεταμορφώθηκε στον απίθανο τύπο που είναι σήμερα, γεμάτος αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και εμπιστοσύνη για τους ανθρώπους. Ήμασταν και οι δύο πολύ τυχεροί. 

Σε μια παρέα πριν λίγες μέρες συζητούσαμε για τα μαθήματα που έχουμε πάρει από τους σκύλους μας από την μέρα που μπήκαν στη ζωή μας μέχρι την μεταμόρφωση που μας έκαναν την τιμή να ζήσουμε δίπλα τους. Θα μοιραστώ μαζί σας λίγες από τις ιστορίες μας:

1. Η Άννα έμαθε από τον Μάρκο ότι κάποιες φορές κερδίζεις όταν φαινομενικά χάνεις. Για να κάνει το σκύλο της τον Μάρκο να νιώθει σίγουρος για τον εαυτό του "έχανε" στις 9 από τις 10 φορές από εκείνον σε παιχνίδι δύναμης. Ποια η Άννα! Που δεν τελείωνε ποτέ την κουβέντα χωρίς να πει την τελευταία λέξη. Που όταν πίστευε ότι λες "βλακείες" ένιωθε μια τεράστια ανάγκη να στο πει κατάμουτρα. Κάποιες φορές είναι πιο σημαντικό να νιώσει καλύτερα αυτός που αγαπάς από το να έχεις δίκιο. Το είχε μάθει καλά. 

2. Ο Ηρακλής έμαθε από τη Λίλα ότι κάθε φόβος σε συστήνει ξανά με τη δύναμη σου. Όταν ο Ηρακλής πήγε πρώτη φορά στο πάρκο με την μόλις 4 μέρες υιοθετημένη Λίλα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι υπάρχει σκύλος στον κόσμο που φοβάται τόσο πολύ άλλους σκύλους. Η Λίλα έκλαιγε και προσπαθούσε να κρυφτεί και να φύγει όταν σκύλοι ακόμα και πολύ μικρότεροι σε μέγεθος την πλησίαζαν. Ένας σκύλος στο παρελθόν της είχε επιτεθεί όσο ήταν στο δρόμο. Και ο Ηρακλής φοβόταν κάποιους ανθρώπους. Αυτούς που έκαναν κρυφά γελάκια για τα ρούχα που φοράει, για την μουσική που ακούει, για τον άνθρωπο που είχε επιλέξει να είναι μαζί. Πήρε μόλις 4 μήνες στη Λίλα να ξεπεράσει το φόβο της καθώς ο Ηρακλής φρόντιζε να κοινωνικοποιείται με τους πιο φιλικούς και cool σκύλους του πάρκου. Την πρώτη φορά που έπαιξε κανονικά μας πήρε όλους τηλέφωνο, έστειλε 9 video, δημοσίευσε 4 insta stories. Τέτοια χαρά. Όσο η Λίλα ανοιγόταν στο είδος της, ο Ηρακλής ανοιγόταν στο δικό του. Δεν ήταν πια τόσο τέρατα εκείνοι οι συνάδελφοι. Κρατούσε και εκείνος τις αποστάσεις του, ζούσε στα δικά του συμπεράσματα. Μια διαφορετική καλημέρα, κάτι γλυκά σε μια γιορτή, ένα αστείο για την επικαιρότητα, μια άλλη διάθεση. Και ο Ηρακλής στις παρέες του γραφείου για πρώτη φορά. 

3. Η Μυρτώ έμαθε από τον Σίμπα ότι κάθε τέλος είναι μια νέα ευκαιρία που δεν είχες σκεφτεί ποτέ πριν ότι υπάρχει. Την πρώτη φορά που τον αντίκρυσε ήταν ένας πεντακάθαρος σκύλος με κολάρο που φαινόταν απολύτως χαμένος. Τον συνάντησε γυρνώντας με τα πόδια από τη δουλειά και σύντομα κατάλαβε ότι δεν θα επιβίωνε μόνος του, δεν είχε ιδέα τι σημαίνει αυτοκίνητο. Στον κτηνίατρο αναθάρρησε. Υπήρχε microchip και στοιχεία ιδιοκτήτη. Τον καλεί στο τηλέφωνο όλο χαρά από τον κτηνίατρο, βρήκα τον σκύλο σας του λέει. Παγωμάρα στη γραμμή. Ε ξέρετε θα φύγουμε για εξωτερικό αύριο οικογενειακώς και δεν υπήρχε χώρος σε καμία φιλοζωική να τον αφήσουμε, τον λένε Σίμπα. Της κλείνει το τηλέφωνο και απενεργοποιεί τη συσκευή. Και τώρα; Ο Σίμπα κοιτάζει τη Μυρτώ, η Μυρτώ τον Σίμπα και ξεκινάει το "θα τον κρατήσω προσωρινά μέχρι να βρούμε κάτι" αυτά που λες δηλαδή όταν ήδη έχεις ερωτευτεί και ξέρεις ότι δεν θα ψάξεις καν σοβαρά να βρεις άλλο σπίτι γιατί κανείς δεν θα τον αγαπήσει όπως εσύ (ναι, θυμίζει λίγο έρωτα. Ναι, ίσως και να είναι, κάπως). Και πάνε σπίτι με όλη τη φρεσκοαγορασμένη προίκα, κρεβάτια, τροφές, παιχνίδια, καινούριο λουρί. Και πάει η Μυρτώ μετά από μήνες βόλτα με τον Σίμπα 4 τετράγωνα πιο κάτω και να σου μια κυρία τον αναγνωρίζει και να μην τα πολυλογώ σε μπαλκόνι ζούσε ο Σίμπα πριν τη Μυρτώ και έβγαινε βόλτα μια φορά την έβδομαδα και έκλαιγε να μπει στο σπίτι και δεν τον άκουγε κανείς. Περνάει ο καιρός και η Μυρτώ χάνει τη δουλειά της. Κλάμα, απογοήτευση, άγχος. Έρχεται ο Σίμπα να δει τι συμβαίνει και έτσι κάπως ξαφνικά η Μυρτώ ένιωσε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου και ότι κάτι καλύτερο θα έρθει σύντομα. Και ήρθε. 

*Σπάνιο αυτοβιογραφικό άρθρο της παρέας μας που μοιραζόμαστε για πρώτη φορά. Γενικώς και ειδικώς*