Η Κάγια και οι στέγη. Ένα όνομα που της χάρισε μια καλή κυρία από την Ολλανδία που συνέβαλε στη διάσωσή της. Η Κάγια προέρχεται από τα Τρίκαλα, από τις πλημμύρες του φθινοπώρου του 2023, όταν ολόκληρες ζωές βυθίστηκαν στα νερά και στις λάσπες. Αν την αναζητήσετε, θα τη δείτε σε ένα βίντεο – εκείνη τη στιγμή που οι σωτήρες της την κουβαλούσαν με μια βάρκα, άνθρωποι με χέρια γεμάτα αγάπη και καρδιές που αρνήθηκαν να φύγουν χωρίς να σώσουν.
Η νεαρή Κάγια, μαζί με άλλα τρία σκυλάκια από τα πλημμυρισμένα Τρίκαλα, βρήκε προσωρινό καταφύγιο. Εκεί, ξένοι άνθρωποι που δεν μιλούν τη γλώσσα μας, αλλά μια άλλη, αυτή της καρδιάς, στάθηκαν δίπλα τους. Οι Άγγλοι που επέμειναν ότι κάθε ζωή αξίζει, οι Ολλανδοί που ανέλαβαν να κάνουν πράξη την υπόσχεση. Πώς έχασε το ένα της ματάκι δεν θα το μάθουμε ποτέ, όμως εκείνο που ξέρουμε είναι ότι με το που έφτασε, την αγκάλιασαν, τη στείρωσαν, την περιποιήθηκαν και της χάρισαν αγάπη.
Η Κάγια είναι ένα λεπτό και κομψό πλάσμα τριών μόλις ετών και μόλις 16 κιλών. Ένα κοριτσάκι γλυκό και καλόβολο. Το ένα της ματάκι την κάνει να βλέπει τον κόσμο αλλιώς. Ίσως, μάλιστα, αυτό είναι το καλύτερο για εκείνη. Τι να δει κανείς μέσα σε ένα καταφύγιο γεμάτο μοναξιά και σιωπηλές ελπίδες; Ίσως είναι καλύτερα έτσι, να μη βλέπει τίποτα. «Εγώ,» σκέφτομαι, «θα προτιμούσα να μη βλέπω καθόλου, αν ήταν να αντικρίζω ένα μη μέλλον σε έναν μη χώρο χωρίς προοπτική».
Η ιστορία της αποκάλυψε ότι είχε και άλλο όνομα, Λούλου. Ποιο θα κρατήσετε εσείς; Ίσως της δώσετε ένα νέο, δικό σας, μαζί με μια ολοκαίνουρια ζωή.
Βροχή, κρύο, μοναξιά και σκοτάδι στο καταφύγιο. Καλύτερα ήταν στον δρόμο ή στη στέγη... Εκεί έβλεπε κάτι τουλάχιστον. Λίγο φως.
Κι όμως, η Κάγια δεν χάνει την ελπίδα της. Ένα χάδι από την κυρία Γιούλα, από τους εθελοντές που την πρόσεχαν, της ψιθυρίζει ότι αξίζει να περιμένει. Ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω που θα τη δει, όπως δεν την είδε κανείς πριν.
Η Κάγια-Λούλου, με τα λίγα της κιλά και τη μεγάλη της καρδιά, έχει ζήσει όσα δεν θα έπρεπε να ζήσει κανένα πλάσμα. Η Κωνσταντίνα έχει φυλάξει τα πάντα για εκείνη – τις ημερομηνίες, τις φωτογραφίες και τα βίντεο από τις διασώσεις. Είναι έτοιμη να σας βοηθήσει να τη βρείτε. Έξοδα δεν έχει, είναι καλυμμένα από τους καλούς ξένους ανθρώπους. Φαίνεται οι Έλληνες που ζουν κοντά της βλέπουν λιγότερα κι ας έχουν και τα δύο τους ματάκια.
Τη θυμάστε; Ήταν εκεί πάνω στις σκεπές στα Τρίκαλα, παλεύοντας να κρατηθεί ζωντανή. Ίσως τώρα είναι η στιγμή να τη δείτε ξανά. Έρχεται πάλι χειμώνας. Μια αυλίτσα; Ένα χαλάκι; Μια παλιά κουβερτούλα;