Μια φορά ήταν ένα ποτάμι. Εκείνο το ποτάμι, που λέτε, το έλεγαν Μόρνο. Στις εκβολές του λοιπόν, κάπου στην περιοχή Μαλάματα κοντά, μου είπαν, μας πήρε το ποτάμι. Ενός μηνός ήμουν εγώ, μικρό λευκό μπαλάκι με καφέ πιτσίλες στα αυτάκια.
Αλλά τα ποτάμια δεν καταλαβαίνουν από πιτσίλες και με πήραν. Τα αδελφάκια μου εντελώς, εμένα αρκετά. Σώθηκα. Μόνο εγώ. Ήμουν 30 ημερών μπαλάκι. Βρεγμένη και παγωμένη για ώρες – για μέρες; – μεταφέρθηκα από τον Γιώργο στο σπίτι του. Η Μαρία έγινε η μαμά μου, η φίλη, η αδελφή μου. Έφτασα και τον δεύτερο μήνα της ζωής μου στο σπίτι τους το ζεστό.
Εμ, που σώζουν και άλλα σκυλάκια; Εμ, που έπρεπε να παραχωρήσω τη θέση μου σε πιο μωρά; Και να μαι σε υποτυπώδες καταφύγιο. Δεν παραπονιέμαι, με αγαπούν πολύ όλοι. Μου αρέσει η επαφή όταν οι Άνθρωποι εδώ, και ναι, υπάρχουν, με Κεφαλαίο Α, ασχολούνται μαζί μου. Όμως είμαι και χαρακτήρας ελεύθερος και ανεξάρτητος, παίζω με ό,τι βρω και είμαι ευχαριστημένη και ήσυχη. Αγαπώ τα άλλα σκυλάκια και είμαι φιλική μαζί τους στον χώρο, μαθαίνω το λουράκι, είμαι μόλις ενός και υγιέστατη. Γάτες δεν έχω δει ποτέ, είμαι όμως θετικά κείμενη. Σήμερα που ανεβαίνει η ανάρτησή μου έχω γενέθλια! Ενός. Έχω άριστο φάκελο με ιατρικά, είμαι υγιέστατη και μόλις στειρώθηκα. Με διάλεξε ένας αγγλικός οργανισμός και κάλυψε τα έξοδά μου και ο μπαμπάς Γιώργος με πήγε στον γιατρό μας.
Καλά όλα αυτά, όμως σπίτι δεν είναι.
Πάρτε την τηλέφωνο την Κωνσταντίνα, γράψτε το το mail καλύτερα, έχει άπειρες φωτο και βίντεο και θα σας πει ό,τι χρειάζεστε και θα γίνουν τα πάντα άμεσα για να έρθω σε σας. Μιλώ σαν ποτάμι να προλάβω να τα πω.
Είμαι διαθέσιμη 24/7, έξοδα δεν υπάρχουν, το τσιπ μου θα περάσει στο όνομά σας, η Κωνσταντίνα θα φροντίσει για τα έγγραφα, για τα πάντα και εκεί που δεν έχετε σκύλο, θα έχετε εμένα άμεσα για παρεούλα και συντροφιά, για να με σώσετε και να σωθείτε.
Δεν με πήρε το ποτάμι για να με πάρετε εσείς.