Ήμασταν μόνο εγώ, η μητέρα μου και ακόμα ένα κουταβάκι που οι εθελοντές πήραν μαζί τους από τον δρόμο. Υπήρχαν άραγε κι άλλα αδελφάκια — ποιος ξέρει; Γεννήθηκα στους δρόμους ενός χωριού από αυτά που προσπερνάτε βιαστικά, δεν υπάρχει τίποτα εδώ πέρα, μην σταματήσετε ποτέ.
H τύχη όμως ήταν με το μέρος μου. Μια ξένη κυρία, μιλά δυο γλώσσες, μια ξένη και μια της καρδιάς, με είδε, με λυπήθηκε, με βοήθησε και έκανε ένα θαύμα για μένα. Ήμουν μόλις δύο μηνών τότε, αλλά τα μωρά, είναι γεμάτα πάθος για ζωή και πείσμα να τα καταφέρουν. Αυτό το πνεύμα με κράτησε, κι έτσι, να 'μαι εδώ—δυνατή, με ένα όμορφο όνομα από την ξένη κυρία, στειρωμένη, - άλλοι άνθρωποι που μιλούν άλλη γλώσσα και αυτοί με στείρωσαν - με όλα μου τα εμβόλια, έτοιμη να βρω σπίτι. Δεν θα πω ένα καινούργιο σπίτι, δεν είχα ποτέ, θα πω όμως, έτοιμη να βρω μια ζεστή γωνιά, ένα παλιό πουλόβερ, νεράκι καθαρό και ζεστασιά ψυχής.
Με τα πολλά έχω μάθει κι εγώ ξένες γλώσσες, DogRescueGreece and GreekAnimal Rescue, δεν ξέρω τι σημαίνουν οι λέξεις, ξέρω όμως ότι αυτές οι λέξεις με φρόντισαν και μου κάλυψαν όλα μου τα έξοδα.
Είμαι πολύ φιλική, λατρεύω τους ανθρώπους, τις αγκαλιές και τα φιλιά, είμαι κοινωνική με τα άλλα σκυλιά, παιχνιδιάρα, χαρούμενη και απόλυτα υγιής.
Κι η μητέρα μου; Δεν την ξαναείδα μετά. Ξέρω ότι στειρώθηκε, και μια βδομάδα μετά την άφησαν ξανά στους δρόμους. Ξέρω ότι έλαβε ένα επίσης ωραίο όνομα από την γιατρό, τι ειρωνεία, κανείς δεν το γνωρίζει, κανείς δεν την φωνάζει με αυτό, απλά γράφτηκε σε μια λίστα με στειρώσεις, έστω, τουλάχιστον να μην γεννά πια σε εκείνους τους δρόμους.
Είμαι έτοιμη να φύγω. Που να πάω όμως;
Να γυρίσω κι εγώ πίσω;
Έξοδα δεν έχω, τι τα θες; Που να πάω;
Γράψτε ένα mail στην Κωνσταντίνα, θα δείτε, θα σας στείλει όλες μου τις φωτό, θα σας πει τα πάντα, γράψτε το το mail! Έρχεται χειμώνας. Γράψτε στο θέμα «Για την Kitty», θα χαρεί!